خیلی وقت بود که نکته های زیادی در ذهنم بود تا با شما عزیزان مطرح کنم .اما بعلت مشغله های کاری نتونستم تا تفکرات و تحلیل هام رو با شما عزیزان در میان بگذارم.
امروز اول بهمن نود ودو است .
چندوقتیست که مشکلی در مناسبات بین المللی ذهنم را آشفته کرده و بقولی آزار دهنده است ,وآن چیزی نیست جز شکوفایی و رشد تعدادی سیاستمدار که آدمی در تجزیه و تحلیل های اینان وا میماند.
واقعا در چندسال اخیر شاهد سیل سیاستمدارانی بوده ایم که بالاخص دراروپا و آمریکا بوده اند و با تحلیل های سطحی و ساده لوحانه خود ,نقش بزرگی در شکستن ابهت غرب بازی کرده اند ومیکنند.
بواقع دیگر کسی غرب و بخصوص ایالات متحده رو جدی نمیگیره وآمریکا در چشم اکثر قدرتهای نوظهور ,بالاخص در خاورمیانه و مخصوصا (ایران) به قدرت درجه 4 یا5 تبدیل شده و بنظر بنده ویاخیلی از آگاهان و معقول اندیشان و حقیقت طلبان غیر از این نخواهد بود.
اوباما ,اشتون ,جان کری ,جک استرا,کارتر,....
حال جالب برانگیزتر آنست که این سیاسان بی سیاست رادربیشتر موارد مردم منتخب نموده اند وبقولی این خود نشان از افت فکری و زوال دیراندیشی و سوار بودن احساس بر عقل ,باوعده های پوچ نامزدان درمواجهه باقشرعوام جامعه دارد.
البته این راازذهن نباید دور کرد که بنوعی مهاجرت پذیری این نوع جوامع از دیگر ممالک و نژادهای مختلف خود نوعی نادرستی و نبودن یکدستی و انبوه تبعه که از حق رای دادن برخوردارند ولی کشور مقصدرا سرزمین مادری ندانسته و فقط در فکر منافع خویش است.که این خود بنوعی عواقب شومی همچون موارد مطروحه در نوشتار فوق دارد.
توجه داشته باشید که این نظریات و منویات نویسنده میباشد.
موفق باشید.نویسنده خودم.(1/11/92)اول بهمن نود و دو
